"70 Centimeter verwijderd van degradatiespook"
`We konden hem bijna een hand geven`
Dramatische taferelen op Amelisweerd
Amsterdamse totaal onverwacht kind van de rekening
Bloedstollende finale competitie 2012
Olympus verslaat Haarlemmermeersche en gaat als poulewinnaar op weg naar promotiewedstrijd naar eerste klasse.
Vrijdag 27 april, de dag dat Willem Alexander 45 jaar werd, gaat met gouden letters de -toch al zo met hoogtepunten gevulde- analen van de Senior Lions in. Na drie opeenvolgende promoties mochten we van bijna alle optimistische golfkenners vernemen dat we nu in de tweede klasse niets te zoeken zouden hebben. Toch gingen wij wel op zoek en zie daar, op 27 april vonden wat we zochten: prolongatie van de zo heftig bevochten positie in de subtop van het vaderlandse seniorengolf.
UITGANGSSTELLING
Vaste lezers van onze site weten vanzelfsprekend hoe de uitgangspositie op deze dag eruit zag, maar voor de vele nieuwe abonnees die zich deze week aanmeldden hieronder nog even de stand onderaan in onze poule na vorige week na onze zo éclatante zege op de Haarlemmermeersche.
27 April om exact 11.00 uur slaat de eerste flight af in de titanenstrijd tussen de Amsterdamse en Zeewolde. Goede rekenaars zien het zo. Het winnende team handhaaft zich en bij een 9-9 gelijkspel handhaven beide teams zich en is Amelisweerd het kind van de rekening. Spanning alom derhalve of wordt het een salonremise?
HAN HOLLANDER EENMALIG TERUG
Aangezien het hier een historische wedstrijd betrof tussen goddelijke oudere heren leek het de Nederlandse radio-omroep een goed idee om Han Hollander te vragen het rechtstreekse verslag te verzorgen. Omdat dit verslag zo treffend de spanning verwoordt, hieronder een weergave van de belangrijkste gebeurtenissen.
"Bij het nuttigen van de middagboterham, geserveerd met een goed glas melk en vers fruit, is de tussenstand na de dubbels verrassend 5-1 in het voordeel van de Zuiderzeebewoners. Hoewel toch wel een klap voor de Hoofdstedelijken versagen de mannen niet. Hun slimme captain tovert een sterkere startvolgorde uit de hoge hoed en het team betreedt weer tot de tanden toe gewapend de arena voor de singles. Acht punten halen is het devies.
Dankzij de inspanningen van de gastheerlijke aanvoerder die zich tot een waarlijke vliegende Hollander weet te ontpoppen wordt een ieder op de hoogte gehouden van de zogenoemde virtuele stand (Han gaat nog steeds met zijn tijd mee! red.) Na een uurtje spelen is de lunchstand van 5-1 virtueel 14-4 geworden: Epy (Zw) 3 up, Rob (Zw) 2 up, René (Asd) 2up, Louis (Zw) 1up, Paul (Zw) 3up en laatste flight nog a.s. De Utrechtse Leeuwen koesteren zich op het terras in een lieflijk zonnetje....
KANTELENDE KANSEN
De man aan het scorebord krijgt het druk !! Steeds sneller zien we hem het trapje opklimmen om de bordjes te verhangen. Wij zien virtueel 11-7 verschijnen, 12-6, 11-7, 10-8, 9-9, 10-8, 9-9, 8-10, 7-11 (de non-playing captain van Zeewolde sterft 1000 doden en slaakt een paar stevige krachttermen...), 8-10, 9-9, 10-8, 9-9 en 8-10. Wat vindt daar allemaal plaats op dit golfterrein? Epy duikt van 3 up naar 2 down tegen Antoon, Rob ook van 2 up naar 2 down tegen Willem, René inmiddels souverein naar 4up, Louis via 2 down tegen Koos toch weer up en Gert (Asd) start een lange dormie-strijd tegen Paul terwijl onderin Jan (Zw) en Rob (Asd) elkaar wisselend maximaal één hole toegeven.
NADEREND EINDE
De eerste drie partijen zijn beslist. Amsterdam scoort hier de volle winst!! Derhalve 5-7 (voor de goede lezer: niet virtueel nu!) voor de mannen uit 020 (die Hollander toch! red.). Wie had dat gedacht bij lunch. Wie zien we daar binnen komen? Louis, hij wint met 2&1 van Koos. Tussenstand nu 7-7 met nog in de baan op hole 16 Paul (Zw) 3up tegen Gert en Jan (Zw) 1 up tegen Rob.
"Zekere" winst van Paul zou 9 punten voor Zeewolde betekenen en wat doen Jan en Rob? Toenemende onrust op het terras bij de Senior Lions. Radio Hilversum loopt mee met de laatste twee flights. Gert wint 16: 2 down, andere flight halve. Hole 17: duivelse Gert wint weer, 1 down en Rob ook, dus a.s. Virtueel nu nog 10-8 voor Zeewolde, maar wat komt er nog?? U raadt het al hole 18. Wij volgen Gert en Paul op deze fraaie par 5 van 504 meter, al zo vaak beslissend geweest in de historie van Amelisweerd. Gert moet deze hole winnen, een halve is niets waard. Beide matadoren starten met prima drives. Allebei de tweede slagen lijken ook goed, maar wellicht wat veel op rechts. Wij lopen mee, commotie op het gevulde terras. Gert ligt in de waterhindernis. Gelukkig kent hij zijn klassiekers. Als een ware Jean van de Velde probeert hij toch de winst naar zich toe te halen. Twee keer achtereen probeert hij met ware doodsverachting de bal vanuit het water 125 meter op de green te slaan om vervolgens toch maar te droppen... Hole verloren? Of toch niet? Waar is de bal van Paul? Nergens te vinden? Verloren? Strafslag en terug? Nog kans voor Gert? Nog meer commotie op terras: zwaaien, wijzen, roepen, springen, rennen richting hole. Alles om duidelijk te maken dat dat kleine ronde ding met zekerheid in de waterhindernis lag. Kortom Paul met twee slagen minder richting green en de verlossende punten voor Zeewolde binnen.
DE APOTHEOSE
De spanning bereikt een hoogtepunt. Zeewolde veilig, maar wat doen Jan (Zw) en Rob (Asd)? All square op tee 18. Van enige afstand volgen zij de gebeurtenissen van de flight voor hen. Stand 9-7 voor Zeewolde. Rob vecht vol overtuiging voor de laatste kans voor Amsterdam, moet de hole winnen, zijn captain moet bijkans gereanimeerd worden. Jan is natuurlijk in een opperste staat van euphorie, kan hij überhaupt nog een behoorlijke bal slaan? Green 18, vlag achterop, beiden voor drie in die richting, beiden perfect, beiden birdie-kansje. Rob 12 meter putt, met verradelijke uphill-slope, Jan chipje 8 meter. Terras vol, niet alleen met de inmiddels toch wat nerveuze Leeuwen maar ook met nog 9 andere teams.
Leeuwen 2, 4 en 13 houden hun hart vast
Rob put als eerste: fraai op lijn, slope op, doorrollen en stop 70 cm voor de hole. Jan chipt (waarom geen putter gepakt?!) iets in de grond, 75 cm van de pin. Zelfde lijn over als Rob. Wordt deze competitie, waar naar schatting ruim 7200 slagen zijn gedaan, op de laatste putt beslist? Maakt Jan de put en zijn de Senior Lions veilig? Mist hij en wat doet Rob dan? Koortsachtig overleg op de green tussen de spelers onderling en de aanwezige captains worden ook nog geconsulteerd. Onder de toeschouwers wordt gespeculeerd, het zal toch niet...?
Jan legt aan en faalt niet. Wat een sportman! Rob idem. Zeewolde 10, Amsterdam 8. Hoeden vliegen door de lucht en de Senior Lions worden op de schouders van het talrijke publiek in triomphtocht naar het clubhuis gedragen. Luisteraars, waar ook ter wereld, ter land, ter zee of in de lucht, terug naar de studio in Hilversum!"
POULEWINNAAR
Zoals in de kop van dit stuk reeds gememoreerd won Olympus met 10-8 van de Haarlemmermeersche (vast ook heel spannend geweest). Na een voortreffelijk diner met al onze nieuwe vrienden hebben we de mannen van Jan van Mourik bij de Kromme Rijn uitgezwaaid en een behouden vaart gewenst met de "Heen en Weer".
WIJ NEMEN AFSCHEID VAN WEER EEN FANTASTISCH SEIZOEN MET DANK AAN ALLE TEGENSTANDERS VOOR HUN FANTASTISCHE GOLF, SPORTIEVE KAMERAADSCHAP, PERFECTE GEZELLIGHEID EN DE MOOISTE DOUCHES VAN DE WERELD. Dank ook aan onze wederhelften voor de steun en het begrip, dank aan onze ouders dat ze ons de mogelijkheden hebben gegeven om zover te komen, dank aan onze pro's, onze spelregeldocent, onze clubfitter, onze balsponsor, alle greenkeepers en horeca-medewerkers van Amelisweerd en de andere gastverenigingen, staf en personeel van hotel en golfbaan in Arras, la Cala en Appelscha, alle lezers van onze site, schrijvers in het gastenboek, alle andere belangstellenden, speciaal Co en 8 a.i., niet te vergeten onze webmasters en iedereen die hier ook genoemd had moeten worden.
"Het was weer heel mooi"
Gouden bladzijde in jongensboek
ONVERGETELIJKE TRIOMF SENIOR LIONS IN HOOFDSTAD
Gigametamorphose Artz
Leeuwenkoning apentrots
Onze trouwe volgers hebben het de afgelopen weken kunnen lezen: promotie naar de tweede klasse betekende vooral een aanpassingsproces, dat uw helden met grote voortvarendheid doorliepen. Wedstrijd één 1-17 verlies, wedstrijd twee 2-16 verlies en wedstrijd drie 9-9 gelijk. Wat bracht de vierde competitiedag? Een partij tegen de ongeslagen koploper Haarlemmermeersche (hierna te noemen Hmeer, om RSI bij uw verslaggever te voorkomen) op de thuisbaan van onze thuisarchitect Jol, te weten de Amsterdamse.
Ook dit keer even de playing handicaps. Hmeer 5-6-7-9-10-10, tegenover onze 9-9-9-13-13-16. Indien u verder leest zal u begrijpen dat dit een leerzaam gegeven is voor iedereen die competitie speelt. Bij lunch stond het dan ook regulier (dacht men..) 4-2 voor Hmeer. Onze twee punten werden binnengebracht door ons ongeslagen koningskoppel Jenken/Verspoor. Vermeldenswaard verder het geen-deuk-in-een pakje-boter-kunnen-slaan-en-ik stop-ermee-golf van nr 3 en de mega-drives van één onzer tegenstanders, die er zelfs niet voor schroomde om vanaf 260 meter vanaf de fairway de green aan te vallen. Verderop meer.
Tijdens de lunch gingen onze gedachten onwillekeurig terug naar twee jaar geleden toen we op dezelfde baan Veldzijde volledig onverwacht een geweldige knock-out bezorgden. Zou zoiets wederom mogelijk zijn? Het weer hielp in ieder geval mee. Tijdens ons verblijf in het clubhuis hoosde het, maar zodra wij buiten verschenen ging de zon stralen, met een prachtig blauwe lucht, bezaaid met vliegtuigen.
Om de spanning, sfeer en sensatie enigszins over te brengen dit keer geen saaie opsomming in volgorde van de flights, maar in ongeveer chronologische volgorde van binnenkomst. Wat beleefden wij bij de finish, of soms al ver daarvoor? Imbert Jebbink, gestart op twee, scoorde een geweldige 6&4, waarmee direct de toon werd gezet. Dat Boog, dit keer op drie, ongeveer hetzelfde deed maar dan omgekeerd (4&5), temperde de vreugde wel wat. Tussenstand derhalve 4-6.
Ook dit keer had Henny Jenken als een echte teamspeler de taak van kanonnenvoer op zich genomen. In flight één trad hij aan tegen de vijandelijke captain, hcp 4.6 tegenover Henny's 8.7. Lang stond onze held op 1 up. Maar ja, vaste lezers weten het inmiddels, Henny heeft een 18e-hole syndroom, dus succes was niet verzekerd. Zoals vorige week reeds gemeld is Henny de afgelopen week in therapie gegaan en heeft daar geleerd zijn probleem te tackelen. Oplossing heel simpel: 18 niet spelen en gewoon op 17 winnen. Briljant !!
Inmiddels schuifelde Jilles Verspoor op de voor hem zo kenmerkende manier door de baan. Je merkt het bijna niet, maar voor je het weet heb je van hem verloren. Zo ook dit keer zijn tegenstander van Hmeer met 2&1. Kleine complicatie was wel dat de beste man na afloop de fles champagne claimde die we hem beloofd hadden op de eerste tee, als hij tenminste zou verliezen...
De als laatste gestarte Lion King trof het niet met zijn tegenstander, een Argentijns international, bijnaam Mister 7-up, vanwege het feit dat hij al zijn wedstrijden dit jaar met 7 up wist te winnen. Tegen die achtergrond is het verlies van LK met slechts 4&5 een topprestatie te noemen. Neemt niet weg dat de tussenstand inmiddels dus op 8-8 gekomen was.
Apotheose
In de baan nog Alexander Artz (die van de boter) met zijn al eerder genoemde tegenstander Henk (die van de mega-drives). Tee 17 Alex 1 up. Rond green 17 alle mannen bijeen van Amelisweerd en Hmeer. Bij nadering van de twee strijders verdwijnen die van Hmeer ras richting clubhuis. Henk kennende denken zij dat het niet verstandig is met hun aanwezigheid de druk op hem te vergroten. Wij daarentegen weten juist dat Alex beter gedijt als we hem een beetje bemoederen. Green 17: Henk al achterop, Alex nog wat langere chip. Shit, die vliegt eroverheen. Chippie terug, fraai tot vlak voorbij de vlag, puttebel. Henk z'n putt downhill te lang, tweede putt mis, Alex wel raak en Henk uiteindelijk ook. Blijft 1 up. Tee 18. Par 5, 442 meter, water voor de green, bunkers rechts voor water, bunker rechts voor green en water achter green. Henk de eer, forse ros naar links, Alex midden fairway. Als gesloten front lopen we achter de matadoren aan. Alex in zijn sas, gefocust, Henk gespannen, niet echt zeker. Middels zijn tweede slag met de houten 3 deponeert Alex zijn bal fraai in positie, Henk vanuit de rough evenzo. Als team schuiven we op: Alex kan welhaast niet meer omvallen !! Slag 3: Henk produceert een Jesusbal, die smoort in het riet aan de overzijde. Het breekt de beste man. Gedesillusioneerd doet hij ook zijn tweede bal in het water belanden, om vervolgens Alexander met zijn winst te feliciteren !!
Intense vreugde
De Senior Lions hebben in hun bestaan al vele overwinningen gevierd, maar dolle taferelen zoals we die op de Amsterdamse lieten zien zaten nog niet in ons oeuvre. Ook in het clubhuis waar ons van alle kanten complimenten, vooral gebaseerd op ver- en toch ook wel bewondering, bereikten hadden we moeite om onze jongensachtige karakters in toom te houden. Wie had dit kunnen verzinnen?
Twee punten verwijderd van eerste klasse !
Hoe ziet de toekomst eruit? Als we volgende week van koploper Olympus zouden winnen, dan zouden we wederom poulewinnaar zijn. Wie heeft dat kunnen dromen? Alleen, het is inderdaad een droom, want volgende week spelen we niet tegen Olympus, sterker nog we zijn al uitgespeeld. Jammer, want we komen nu net zo lekker op stoom. Rest de vreugde van het gastheerschap, waarbij het er voor alle (!) teams, inclusief onszelf, om gaat. Zie onderstaande stand:
Hmeer en Olympus strijden om de titel in een onderling duel, mooier kan het niet. De spanning rond de degradatieplaats is zo mogelijk nog groter. Draaien de Amsterdamse en Zeewolde elkaar de nek om, of wordt het een salonremise? In dat geval.... Tsja u snapt het al. Heeft u a.s vrijdag 27 april niets beters te doen, kom dan zeker zo rond 16 uur even naar de baan. Spektakel verzekerd.
HAARLEMMERMEERSCHE KLEURT LION-GEEL
Zeewolde stupéfait
Vrijdag de dertiende, altijd een spannende dag, zeker bij een wedstrijd tussen twee partijen: wie wordt het meest door het noodlot getroffen? Na een aanloopfase van twee wedstrijden, waarin de Senior Lions middels een indrukwekkende stijgende prestatiecurve aantoonden op weg te zijn een waardige aanvulling van de tweede klasse te zijn, stond voor vandaag dan de eerste wedstrijd van de waarheid op het programma. De strijd tegen het eveneens puntloze Zeewolde.
Voor de liefhebbers allereerst even de playing handicaps der beide partijen. Zeewolde 4-6-6-7-7-9 en Amelisweerd 8-8-8-12-12-15. Even slikken? Niet voor de Senior Lions. Hun captain besloot vlak voor de match zowel voor de dubbels als de singles de speelvolgorde drastisch te veranderen, daarmee de tegenstander zichtbaar in verwarring brengend. Wat volgde was een spetterende strijd.
Voor de lunch waren Rob Boogaard en Imbert Jebbink al op de zevende hole klaar met hun vervaarlijke tegenstanders: 3&2 winst. Ook Henny Jenken en Jilles Verspoor -een nieuw duo in competitieverband- wisten een punt binnen te halen. Alleen Alexander Artz en Hans van der Zanden bleven met lege handen staan, hetgeen hen niet euvel werd geduid, gezien het feit dat de tegenstanders zelfs onder de baan wisten te scoren. Kortom stand derhalve 3-3, reden genoeg om de kroketten bij lunch onaangeroerd te houden.
De middagsessie speelde zich af in een stralende zon, met landinwaarts zicht op donkerzwarte wolken en opstijgende vliegtuigen. Henny, zelf altijd ver en snel geweest, trad aan tegen Epy, die altijd sneller, verder, hoger, sterker en langademiger geweest was. Topprestatie van onze jongste Lion-held door pas op de 18e hole te verliezen. Het siert Henny bovendien dat hij zo zelfkritisch was dat hij deze week in therapie gaat om zijn 18e-hole-syndroom te laten behandelen, na drie nederlagen op de pre-bier-hole.
Imbert wist na 3 down na drie holes toch nog een heftig bevochten all square te scoren. Rob deed het nog beter: ondanks een verschrikkelijke dip van 5 verloren holes achter elkaar (!), toch op 18 winnen getuigt van grote klasse. Jilles wist Louis -de tovenaar die in de ochtendsessie de baan afbrak- middels stug putten in bedwang te houden en scoorde een fraaie a/s. Alexander was reeds op hole 17 in de z(w)evende hemel dankzij een zeer fraaie 2&1 winst.
Goede rekenaars onder u hebben het al bijgehouden: 9 wedstrijdpunten in de pocket met Lion King nog in de baan. Altijd een garantie voor de volle winst. Helaas blijkt ook bij golf dat resultaten uit het verleden..... Op 17 sneuvelt onze held.
DE KATER, DE LOVENDE WOORDEN EN DE NABIJE TOEKOMST
Het eerste punt dus binnen, maar het had er één meer moeten zijn!! Zelfs het nodige bier kon het gevoel van de gemiste kans niet wegspoelen. Ook de speeches van de andere captains niet, vooral omdat ze de uitslag unaniem "verrassend" noemden. WIJ WETEN WEL BETER. Enige goedmaker was wel de wetenschap dat Zeewolde het resultaat als een geweldige afgang beschouwt en deze klap dit jaar niet meer te boven lijkt te gaan komen. Voor ons, Senior Lions, is het allemaal heel duidelijk. Onze stijgende lijn overtreft zelfs die van de vliegtuigen die de hele dag lardeerden. Volgende week zetten we dat gewoon door en het resultaat kunt u nu al voorspellen: punten tegen de Haarlemmermeersche !!
De stand per 14 april
SENIOR LIONS LANDEN OP AARDE
Wedstrijdpuntentotaal verdrievoudigd !!
Vrijdag 6 april 2012: op een aanvankelijk wat koude Hoge Dijk (de golfbaan waar Olympus speelt), maar waar al spoedig de zon voor een prachtige golfdag zorgde, mocht Amelisweerd Heren Senioren1 aantreden tegen hun soortgenoten van de Amsterdamse. Zo vroeg in het seizoen direct al een vier-punten wedstrijd, gezien het feit dat beide teams op de eerste competitiedag min of meer waren afgedroogd.
De hoofdstedelijken vreesden blijkbaar onze kracht want hun line-up was t.o.v. de vorige week fors versterkt. De Senior Lions daarentegen vertrouwden gewoon in hun eigen kracht en speelden in de zo beproefde samenstelling. En het moet gezegd worden: vooral in het begin van de dubbels leek het concept zijn vruchten af te werpen, met hier en daar een voorsprong(etje). Helaas duurde die situatie niet al te lang. Slechts Henny Jenken en Alexander Artz wisten een all square over de finish te brengen. De overige koppels blijven met lege handen staan: 1-5 met lunch.
Hoewel er geen sprake van paniek was, toch wel genoeg reden voor LK om zijn mannen eens even duchtig toe te spreken: 4 1/2 single winnen moest mogelijk zijn. Helaas bleek de realiteit anders. Voor sommigen van ons zat er betrekkelijk weinig tijd tussen de lunch en de borrel: 2 man met 5&4 gefileerd en één oude leeuw met 5&3 afgeserveerd. Alleen 13 en 7 wisten de laatste hole te bereiken, maar stonden daar uiteindelijk ook puntloos bij de vlag.
Van schlemiel naar held
In bovenstaande opsomming mist u nog onze zesde man. Was het vorig jaar nog zo dat je, als je het waagde met een a/s of erger nog een nederlaag binnen te komen, kon rekenen op de meewarige blikken van je teamgenoten en het verstandig was om je de rest van de week maar heel koest te houden, dit jaar is het allemaal wat anders. Toen Jilles Verspoor als laatste binnenkwam met een zwaar bevochten a/s (na 4 down op 7, of zoiets) steeg er een spontaan gejuich op in het clubhuis en wij konden niets anders dan onze held op de schouders nemen. Times are changing...
LK: "Weer met vier poten op de grond."
Eindresultaat derhalve 2-16, in het voordeel van onze vrienden uit 020. Daar, waar we vorige week maar één punt wisten te veroveren, nu dus twee. Totaal derhalve drie, vandaar de subkop boven dit bericht. Opvallend hoe we in de speeches tijdens het diner geprezen worden voor onze gezelligheid en het feit dat iedereen volgend jaar weer heel graag tegen ons wil spelen. Een veel warmer gevoel dan de ondergrondse afgunst die we de afgelopen drie jaar altijd meenden te voelen bij de zoveelste winstpartij. Kortom een louterend seizoen, je leert je vrienden kennen (ZIE b.v. OOK HET GASTENBOEK, VORIG JAAR TIJDENS ONZE SUCCESSEN VOL MET ENTHOUSIASTE REACTIES, DIT JAAR TOT NU TOE SLECHTS EEN, NIET TOEVALLIG VAN IEMAND DIE OOK WEET WAT VERLIEZEN IS NA HEEL VEEL WINST -geen belegger overigens-).
MOTTO VAN DEZE WEEK:
EEN LEEUW IN HET NAUW MAAKT RARE SPRONGEN
ZUIDERZEESLAG IN KOUD ZEEWOLDE
Senior Lions op avontuur in nieuwe omgeving. Resultaat verrassend...
Na een lange winter vol voorbereidingen startte onze competitie op vrijdag 30 maart met direct al een kraker. Ons zo succesvolle team is ten opzichte van vorig jaar slechts op één plaats gewijzigd: Henny Jenken heeft het gat gevuld dat ontstaan was door het vertrek van Diederik Hoekstra. Voor de rest nog steeds het vertrouwde gezelschap, dat vorig jaar zo overrompelend debuteerde in de derde klasse, met als resultaat dit jaar een plek in klasse twee.
Daarin in de eerste wedstrijd als tegenstander Olympus 1, vorig jaar nog acterend in de eerste klasse en vastbesloten zo spoedig mogelijk het verloren gegane terrein te heroveren. De Amsterdammers hadden zich in het kader van dat streven zelfs versterkt met een oud Zweeds international. Handicaps van de heren tussen de zes en negen.
Om het verslag niet te lang te maken zullen we ons eerst beperken tot datgene wat we wonnen, te weten de toss.
Vervolgens een opsomming van de behaalde wedstrijdpunten. In de fourball-betterball blonk ons nieuw gevormde koppel Jilles Verspoor en Hans van der Zanden direct al uit. Lang stonden onze helden up, even leken de tegenstanders terug te komen en erop en erover te gaan, maar dat lieten onze mannen niet toe.
Fraaie all square na 9 holes en het eerste punt in de tweede klasse was binnen. Tja, hier eindigt de opsomming eigenlijk al. Verder kan uw verslaggever geen kond doen van meer winstpuntjes. Zowel in de dubbels als alle singles kwamen we net, ietsje meer of veel tekort, maar er is prima gespeeld, sommigen meldden zelfs dat het leuk geweest was, kortom er viel geen onvertogen woord.
De Senior Lions zijn er op slinkse wijze in geslaagd zichzelf even te onttrekken aan hun favorietenrol en kunnen de komende weken vanuit de relatieve luwte gaan werken aan het gestelde doel: zo hoog mogelijk eindigen. Welnu, positief aan de wedstrijd was dat we gewoon moedoen, tegenstanders tot het uiterste konden dwingen en dat de uitslag net zo goed andersom had kunnen zijn. Nu staat er 1-17 op teletekst, maar wij weten beter !
(Nagekomen bericht van onze clubarchivaris: wist u dat Heren senioren 1 voor het laatst een reguliere competitiewedstrijd verloren had op 2 mei 2008 ? Kortom een abrupt einde aan een unieke reeks, die met een platinarand een plaats vindt in onze clubhistorie. Het aloude adagium "records zijn er om gebroken te worden" geldt natuurlijk ook voor deze prestatie, maar wij zijn benieuwd of dat nog gebeurt in deze eeuw.)
2012: SEIZOEN VAN DE NIEUWE UITDAGING
Reeds drie jaar lang zijn de Senior Lions op zoek naar hun golfplafond. In 2009 werd begonnen in de vijfde klasse der NGF-seniorencompetitie en middels drie promoties op rij vindt u uw helden dit jaar terug in klasse twee, de Jupiler-league van het vaderlandse seniorengolf. Ook dit jaar is het weer de vraag hoe we zullen eindigen. Het target is al duidelijk: zo ver mogelijk van de onderste plaats en de grootste slimmerikken onder u zullen begrijpen welke plek dat in de eindrangschikking is...
Vooralsnog zitten we medio maart nog in de afsluitende fase van de voorbereiding. Helaas voor de echt geïnteresserde lezers kunnen we hier niet al te veel over loslaten. Maar als pleister op de wonde der nieuwsgierigheid hier alvast het programma 2012, zodat supporters en andere golfliefhebbers e.e.a. reeds nu in hun agenda kunnen plannen. U ziet: er staan weer krakers en topwedstrijden bij op uitdagende, echt Hollandse banen. Voor de goede orde, ook dit jaar geldt onze kroketten-actie weer. De eerste zes toeschouwers mogen tijdens de lunch onze kroketten oppeuzelen.
De Senior Lions zien uit naar uw komst !!